Waarom is het - Hans Andreus

Waarom is het dat de liefde zo is:
een razende en gevlekte zon,
een blauwe maan komend uit een witte zee,
een omgekeerde wereld, een uiteenvallend woord,
een angst en een sprong in het licht van de nacht?

Het is waar dat ik zoveel mensen
die vrouwen waren liefste heb genoemd.
Het is waar dat ik mijn ogen steeds dicht wou doen,
niet wou denken, nooit meer denken,
maar wilde proberen de zwaartekracht met een nieuw en scherend soort vliegen
na het diepste en zwartste punt -
belachelijk te maken. Maar waarom, waarom
is het dat liefde zo is; een tekort in de wereld,
een te veel in de lucht, in de stemmen der goden
wanneer zijn zingen en slechts gelukkig zijn?

Liefde is geen geluk. Is een poging
tot vallen, zwemmen, vliegen, onwaarschijnlijk stilstaan .
De mensen leven met de poppetjes van hun angst
en noemen dat liefde. Maar liefde is
anders, is een bestaan dat verandert,
dat door lagen van nacht en van licht
daalt of stijgt naar het langzaamste muziekmaken van de tijd,

ten laatste zonder muziek, ten laatste zonder tijd
en zonder dit menselijk begin:
te zien naar de liefste en de oude woorden te spreken,
die dan misschien alleen kleine ballonnen van licht zijn.