IDFA FESTIVAL.
Documentaire; 'Polanski and my father'
De schijnbare eenvoud en de droogkomische ondertoon van Polanski and My Fatherwerken zo aanstekelijk dat je een camera zou willen pakken om de wereld om je heen op dezelfde manier vast te leggen. Pauline Horovitz creëert in iets minder dan acht minuten een hilarisch maar ook liefdevol portret van haar vader, en stiekem ook van zichzelf. Pauline's vader is arts en beschouwt dat vak samen met dat van advocaat als het enige respectvolle beroep. Het vak van regisseur is wat hem betreft verloren tijd. Dat verandert als Roman Polanski verklaart een korte film van Pauline goed te vinden. Maar wat weet hij van de onzichtbare Polanski? Pa herinnert zich een scène en een filmtitel maar laat zich natuurlijk overtuigen door Polanski's sterrenstatus. Horovitz registreert het zonder tegenstribbelen en prikt verder met haar scherpe maar nooit venijnige vragen. Haar toon en woordkeuze en de timing van de montage wijzen op een groot komisch talent. Sommige observaties, zoals die van een verzameling ooglapjes die aan de rand van het bed hangen of van het gestapelde voedsel in een keukenkastje, hebben de kracht van stillevens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten